Amariah (25) is vorig jaar ten huwelijk gevraagd door de man van haar dromen, Stephen. Ze begon meteen met het plannen van haar grote dag, op 1 mei 2020. Helaas was daar de coronacrisis, en ging de bruiloft heel anders dan gepland. Ontdek het verhaal van Amariah over trouwen tijdens de coronacrisis.
Eerst vrienden
“Ik heb tot mijn dertiende in Amsterdam gewoond, sindsdien woonde ik in Kudelstaart. Begin dit jaar hebben mijn partner en ik een huis gekocht in Almere-Buiten. Twee jaar geleden heb ik mijn Bachelor behaald (Media, Informatie & Communicatie), maar dit jaar ga ik weer terug naar school om een Lerarenopleiding te doen. Daarnaast hou ik erg van sporten en hecht ik veel waarde aan mijn gezondheid. Alhoewel ik hier en daar wel echt geniet van lekker eten.
Vorig jaar ben ik ten huwelijk gevraagd door de meest handsome man die ik ken. Stephen en ik zijn al 2 jaar samen, en kennen elkaar al 4 jaar. Wij hebben elkaar leren kennen op een evenement, waar ik samen met een vriendin aan het hosten was. Hij was met twee vrienden ingehuurd om drum te spelen. We raakten aan de praat. Ik had destijds een relatie, dus ik keek sowieso niet verder. Stephen, daarentegen, zag mij wel zitten, maar helaas. We raakten bevriend, en bleven in contact. Maar een paar jaar later kruisten onze paden elkaar weer.
Bruiloft van mijn dromen
Ik kon niet wachten om zijn achternaam te dragen en de rest van mijn leven met hem te spenderen. Ik was echt de gelukkigste dame. Natuurlijk begon ik ook meteen met het plannen van de grote dag. Ik had mijn dream wedding al helemaal uitgestippeld. Als klein meisje droom je van een grote glitter and glamour bruiloft, en nu zou dat eindelijk werkelijkheid worden. Althans, ik dacht dat ik dat wilde.
Tijdens het plannen gaat er zoveel door je hoofd. Ik veranderde dan ook steeds van gedachten. Ik wilde een groot feest, daarna een klein feest en ga zo maar door. Mijn familie had ook een sterke mening over hoe die dag er het beste uit kon zien. Ze wilden alleen maar helpen, maar ik hechte stiekem wel veel waarde aan hun mening. Ik vond dit, maar zij vonden het ander. Daardoor raakte ik een beetje confused. Ik wilde het niet doen lijken alsof ik niet naar hen luisterde, maar tegelijkertijd was het wel echt onze bruiloft.
https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Na wat overleg hadden wij een zaal gekozen, en hadden wij zo’n 350 mensen op de lijst. De grote dag naderde en alles ging volgens plan. De DJ was geregeld, mijn jurk was netjes op maat gemaakt. Bovendien had ik mijn trouwkaarten helemaal zelf ontworpen, en waren ze klaar om de deur uit te gaan. Maar er was één groot probleem. De toespraak van Rutte veranderde alles. And here we are. Twee maanden verder, geen grote bruiloft, geen trouwjurk meer. En de dag waar ik mij al die tijd zo op verheugde, pats boem, gone.
Trouwen tijdens de coronacrisis
Of niet? Er ging zoveel door mij heen. Hoe kon zo’n virus mijn grote dag zo verpesten? Maar die gedachte verdween gek genoeg in een handomdraai. Ik merkte dat ik er helemaal niet zo verdrietig van werd. Sterker nog, mensen om ons heen vonden het veel erger dan dat wij dat vonden. Ik wilde iedereen een beetje blij maken, maar als ik dat zou doen, zou ik zelf niet gelukkig zijn. Ik moest nu denken aan wat mijn partner en ik wilde, en eerlijk gezegd is deze situatie niet meer dan een zegening voor ons geweest!
Zo zaten we een avond op de bank, en keken elkaar recht in de ogen aan. Ik wist wat hij wilde zeggen en hij wist precies wat er in mijn hoofd omging. Opgelucht zeiden we tegen elkaar: ‘’Ik wil helemaal geen grote bruiloft, zullen we alles gewoon annuleren en helemaal opnieuw beginnen? Het gaat om jou en ik!” Het was op dat moment dat ik besefte dat ik mijzelf al die tijd voorloog. Waarom wilde ik eigenlijk een grote bruiloft? Voor mijn gasten? Ga ik na mijn bruiloft een mooi leven tegemoet met mijn gasten of met de love of my life?
Het stadhuis kon wel doorgaan. Helaas niet met alle mensen die wij op de lijst hadden staan. Maar zij waren erg begripvol. In totaal konden wij maar 20 mensen uitnodigen om deze dag met ons te vieren. En als je het mij vraagt, had ik het niet anders gewild, op die paar mensen na. Want Stephen en ik gaan een mooie toekomst tegemoet en een ieder die ons kent weet dat een virus, zoals deze, ons niet kan stoppen om zo een geweldige stap in ons leven te nemen.”
Op 1 mei zijn Amariah en Stephan getrouwd. De ceremonie en het feest zijn verschoven naar volgend jaar. “Al zouden we trouwen in een bunker, mijn liefde voor Stephen is zo groot, en zelfs een bunker zou dat niet tegenhouden.” Dit was Amariah haar ervaring met trouwen tijdens de coronacrisis.
Is er iemand in jouw omgeving die ook gaat trouwen tijdens deze coronacrisis?