Vrienden zijn er in soorten en maten. Er zijn vrienden die wij om drie uur ‘s nachts voor van alles wakker mogen bellen. En er zijn vrienden die wij eens in het half jaar een berichtje sturen. Beiden zijn echte vrienden, en beiden zijn evenveel waard. Dit is waarom ik vind dat het zomaar opgeven van vriendschappen een verraderlijke trend is.
Niemand is perfect
Nee, ik geloof niet dat je dode, ongezonde en verkeerde relaties vast moet houden. Maar ik geloof wel dat wij allemaal imperfecte mensen zijn, en je anderen dus niet zomaar op hun imperfecties af kunt rekenen. Vooral in vriendschappen is het belangrijk dat je de narigheden van de ander kunt accepteren, en hier en daar kan sturen richting verandering.
Mijn beste vrienden zijn de vrienden that call me out on my bullshit. De vrienden die mij waarschuwen als ik een grote fout maak, of egoïstisch gedrag vertoon. Maar dat zijn ook de vrienden die mij overladen met complimenten wanneer ik iets goed gedaan heb, of mij als eersten feliciteren met een mijlpaal. En andersom ook. Als zij iets doen wat ik niet leuk vind, verwacht ik ook dat zij open staan voor feedback (handig is als je dat vooraf even vraagt).
En ja, ik heb ook vriendschappen gehad die gewoonweg toxic waren. Maar dat was vooral in mijn jongere jaren. Ik ga simpelweg geen vriendschappen meer aan met mensen die niet bij mij, mijn levensstijl of overtuigingen passen. En de vriendschappen die ik al jaren heb, die wil ik niet meer kwijt. Met gebreken en al. Natuurlijk zijn wij het af en toe niet met elkaar eens, maar echte grote ruzies komen er nooit. Omdat wij weten dat we beiden imperfect zijn, en hard aan onszelf werken.
Soorten en maten
Bovendien zijn er vriendschappen in soorten en maten. Niet met elke vriend(in) heb je dagelijks contact, dat maakt de vriendschap niet minder echt. Wij zijn allemaal volwassenen met een druk leven. Het is gewoonweg onmogelijk om jouw sociale contacten dagelijks te onderhouden. Ik heb vrienden die ik eens in de zoveel tijd een berichtje stuur, en maar één keer per jaar zie. Maar als wij elkaar zien, is alles precies hetzelfde gebleven en zijn wij uren aan het bijkletsen.
https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Zo een vriendschap is niet minder echt dan bij een vriend die je dagelijks spreekt, het is gewoon een andere soort vriendschap. Nu ligt het natuurlijk ook aan hoe jij zelf een vriendschap definieert. Maar weet dat alles wat jij van de ander verwacht, je ook terug moet kunnen geven. En het is ook niet erg om af en toe jouw verwachtingen bij te stellen.
Het is oké om af en toe een beetje los te laten, als de ander even wat meer vrijheid of rust nodig heeft. Het is ook oké als je even een break neemt van je vriendschap omdat het leven te veel van jullie vraagt. Er is nergens een handleiding over hoe je het leven moet leiden, evenmin als hoe een vriendschap hoort te zijn.
Loslaten is ook oké
Natuurlijk is het is ook oké om een vriend of vriendin los te laten. Er zijn genoeg goede redenen om een vriend los te laten. Denk aan stelen, constant liegen of jaloezie. Maar ook als je je na het contact energieloos en moe voelt, of als het gewoon niet meer als een vriendschap aanvoelt. Het is absoluut oké om een vriendschap te beëindigen als het een negatief effect op jou of de ander heeft.
Maar soms moet je een vriend gewoon wat rust gunnen. En accepteren dat de vriendschap even op een laag pitje staat. Wij maken allemaal shit mee in het leven, en sommigen gaan daarbij opzoek naar vriendschap, anderen keren juist in zichzelf. En als je toch behoefte hebt aan steun, zoek het dan bij iemand anders of in jezelf.
Voel je dan ook niet schuldig als je een weloverwogen einde maakt aan een vriendschap. But at least try.
Vind je het opgeven van vriendschappen ook een trend geworden?